Door Christianne Coolen
Na een aantal dagen acclimatiseren in Zuid Afrika begon ik dan met dat gene waarvoor ik gekomen was: helpen bij de projecten van Ecolabel. Dat was in eerste instantie assisteren bij de after school club (ASC). De ASC is gelegen in Phumlani township. Als je vanuit town het township inrijd, dan zie je allemaal kleine mandela huisjes van 4 bij 5 waar hele families in wonen. Halverwege is er door de gemeenschap een school gebouwd. De kinderen hoeven hier geen schoolgeld te betalen, alleen een eenmalig schooluniform. Helaas vinden sommige ouders dit niet zo belangrijk, en besteden ze hun geld liever aan andere dingen.
Op de ASC doen we iedere dag andere activiteiten, aangepast op de leeftijd. De kinderen kijken hier echt naar uit en komen al op ons afgerent als ze de auto horen aankomen. Naast de ASC heeft Ecolabel ook 2 voetbal teams opgestart, een ‘under 17’ team en een ‘under 13’ team. Geregeld ben ik daar naar trainingen gaan kijken en het ‘under 13’ team heeft 2 wedstrijden gespeeld tijdens mijn aanwezigheid. De wedstrijd was in een ander gebied, dus alle kinderen en supporters moesten in 1 auto en in de landrover. Zo als ik kon tellen zaten we met 24 man in de landrover. Lekker gezellig en warm dus. Bij aankomst bleek het een toernooi te zijn en moesten de kinderen 3 wedstrijden spelen in de brandende zon, ik snap nog steeds niet hoe ze dit kunnen volhouden. Voor de wedstrijd kregen de kinderen hun tenue dat geschonken is door Friends for Africa. Aangezien ze voor de eerste keer een wedstrijd gewonnen hadden, zijn we na afloop naar de KFC geweest. De kinderen gingen echt helemaal uit een dak, later besefte ik me pas dat de meeste kinderen er waarschijnlijk nog nooit binnen waren geweest.
Op een zaterdagmorgen zijn we naar de middelbare school geweest waar de pleegkinderen van Martijn en Marike opzitten ( dit is de beste school uit de buurt , maar de kinderen zitten toch nog met 103 man in de klas, terwijl de klaslokalen net zo groot zijn als een gemiddeld lokaal in Nederland). De school had een sportdag georganiseerd en alle ouders waren ook uitgenodigd, maar helaas waren wij de enige die kwamen kijken.
De sportdag begon eerst met een debat, en de vrijwilligers van ecolabel werden gevraagd om te fungeren als jury. De kinderen moesten debatteren over 2 kwesties. De 1st e ging over het slaan van de kinderen door leraren. (in Afrika is het heel normaal dat leraren kinderen met een stok slaan) De tweede ging over het legaliseren van de prostitutie (dit wordt tijdens het WK gedaan). Het was erg leuk om dit te mogen bijwonen en de kinderen konden heel goed hun stelling in het engels verdedigen. Toen de kinderen begonnen met sporten zijn wij naar de ASC gegaan. Omdat het erg warm was, hebben we de kids meegenomen naar de lodge om te zwemmen. De kinderen hadden de tijd van hun leven! Het is echt heel apart hoe snel je hier een band opbouwt met de kinderen. Vooral de wat oudere kinderen die al engels spreken, raken snel aan je gehecht. Aan sommige kinderen raakte ik zelf ook een beetje gehecht. Dat maakte het soms ook wel moeilijk voor me, aangezien je dan nog meer betrokken raakt met die kinderen en hun manier van leven in armoede en ziektes. Vooral in het begin lag ik hier dan ’s avonds in bed nog aan te denken en kon ik het moeilijk loslaten.
Op een gegeven moment moest ik aan een motto denken wat Martijn me eens ver tel de en wat luidde: “je bent hier om te bouwen en niet om te rouwen’. Dit motto heeft me echt geholpen om alles een beetje t e kunnen relativeren. Ook aan de prive problemen biedt Ecolabel hulp. Samen met een social worker biedt Martijn counseling aan, aan de kinderen van de ASC. Ze gaan dan op bezoek bij de kinderen thuis om hun situatie daar te bekijken en in gesprek te gaan met hun ouders. Er zijn in Phumlani veel kinderen die thuis misbruikt of mishandeld worden. Indien nodig gaat Ecolabel ook met de kinderen naar de huisarts als ze ziek zijn, of om een HIV test te laten doen als er een vermoeden is dat een kind geïnfecteerd is. Kwazulu-Natal (deze omgeving) heeft het hoogt e percentage aids, 77% van de vrouwen en 33% van de mannen, die seksueel actief zijn, zijn geïnfecteerd.
Verder heb ik tijdens mijn tijd bij Ecolabel ook geholpen bij het realiseren van een fan-zone, zodat de inwoners van Phumlani de wedstrijden van Afrika tijdens de World Cup kunnen volgen op een big-screen. Voetbal is een belangrijk onderdeel in hun leven, maar de meeste mensen zijn niet in de gelegenheid om de wedstrijd te bekijken, omdat ze geen tv hebben. Bij mijn vertrek, had de gemeente al toestemming gegeven en hebben ze al hun medewerking aangeboden bij het organiseren van de fanzone.
Als laatste heb ik samen met een andere vrijwilligster een paas-themadag georganiseerd, die net zoals de kerstviering, door Friends for Africa is gesponsord. Voor de paasdag was een pastoor uitgenodigd om uit te leggen waar Pasen voor staat. De kinderen in Phumlani hebben veel houvast aan hun geloof, maar zijn helaas vaak niet in de gelegenheid om feestdagen te vieren. Nadat de pastoor over Pasen had vertelt en we met zijn alle hadden gebeden, zijn we gestart met een spellenmorgen en het beschilderen van eieren. Na de spellen was er een lunch voor iedereen. Tijdens de lunch hebben we snel de eieren verstopt, die de kinderen na het eten zijn gaan zoeken. De dag werd afgesloten met een snoepzakje voor iedereen. Het doel van de dag was het bezorgen van een dag vol blijdschap, vrolijkheid en onbezorgdheid. En een kind weer even kind te laten zijn in hun toch al harde leven. Terug kijkend kan ik zeggen dat we de doelstelling meer dan gehaald hebben.